O książce: 2007 / Ta przetłumaczona na wiele języków książka jest wyznaniem kobiety, którą spotkał wyjątkowy i tragiczny los. Mając siedemnaście lat, za „zbrodnię przeciwko honorowi rodziny” została skazana na śmierć przez najbliższe jej osoby. Ta dokumentalna opowieść, która stała się światowym bestsellerem, opowiada o jej cudownym ocaleniu, o ludziach, którzy przyszli jej z pomocą. Gdzieś na przeciwległym brzegu Jordanu od Izraela znajduje się palestyńska wioska, w której mężczyznom wolno wszystko, a kobietom nic. Tam kobietę ceni się znacznie niżej niż barana czy krowę. Matki, siostry, córki i żony pracują tam od świtu do zmierzchu jak niewolnice, a w zamian otrzymują jedynie bicie i znęcanie się. Jeśli w rodzinie jest zbyt wiele córek, wkrótce po urodzeniu dzieci płci żeńskiej są po prostu duszone. Dziewczynę, która spojrzała na mężczyznę lub zamieniła z nim kilka zdań, nazywa się dziwką. Rodzina jest zobowiązana ją zabić, w przeciwnym razie opinia publiczna całej wsi powstanie przeciwko nim. To właśnie w takiej wiosce dorastała dziewczyna o imieniu Suad. Jedynym radosnym wydarzeniem w życiu palestyńskiego wieśniaka jest ślub. Według lokalnych zwyczajów zamężne kobiety zyskują względną swobodę - mogą nałożyć makijaż i wyjść do sklepu. A ponieważ Suad nie miała prawa wyjść za mąż przed swoją starszą siostrą, dziewczyna podjęła desperacki krok – zaczęła potajemnie spotykać się z mężczyzną, który się do niej zalecał. Kiedy Suad zaszła w ciążę, jej chłopak uciekł, a rodzice skazali ją na śmierć. Historia Suad jest prawdziwa – tak twierdzą wydawcy i działacze szwajcarskiej fundacji humanitarnej Emergence, której wysiłkom udało się uratować od śmierci nie tylko Suad, która została oblana benzyną przez bliskich i podpalona, ​​ale także jej nienarodzonego syna . Twarz Suad była praktycznie nieuszkodzona, ale fotografuje się ją w masce, bo boi się, że bliscy zobaczą ją żywą i będą chcieli ją zabić po raz drugi – znane są przypadki, w których orędownicy mizoginistycznej moralności znajdowali swoje ofiary nawet w Europie. Wspomnienia uratowanej kobiety ze Wschodu, dotyczące jej dzieciństwa i młodości w odległej muzułmańskiej prowincji, mogą pozbawić cywilizowaną dziewczynę, zepsutą równością, snu i apetytu. Życie, które opisuje Suad, to oczywiście nie życie, ale piekło na ziemi. Co więcej, najgorsze jest to, że – jak zeznaje bohaterka – miejscowym kobietom nawet nie przychodzi do głowy protestować, przynajmniej do czasu, aż ich własna rodzina spróbuje je zabić. Jednak gdzieś z tyłu głowy czai się niejasny dyskomfort: jakoś wszystko jest zbyt beznadziejnie czarny i w jakiś sposób zbyt korzystny ideologicznie dla wszystkich, którzy są przeciwni muzułmanom. Nie spiesz się z wyciąganiem szybkich i jednoznacznych wniosków – tak czy inaczej, my, czytelnicy, nie wiemy, co się tam naprawdę wydarzyło, a sytuację oceniamy na podstawie słów innych osób. I pamiętajcie: przemoc domowa wobec kobiet jest rzeczywistością nie tylko w Palestynie.